Το παιδί, ο καθρέφτης μας

Από την ψυχολόγο Μαρία Κουρτίδου

Το παιδί, ο καθρέφτης μας..

Σκέφτομαι πολλές φορές, τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει ένα παιδί να χάσει το χαμόγελό του. Υπάρχουν πολλές πιθανές απαντήσεις σε αυτή μου την ερώτηση. Μπορεί κάποια φοβία, κάποιος καβγάς, κάποια ανασφάλεια, κάποια απόρριψη, το διαζύγιο και πολλά πολλά ακόμη. Παρατηρώντας όμως με τον καιρό, πολλά περιστατικά, συνειδητοποίησα και κάτι ακόμη, που μάλιστα θα μπορούσα να πω πως, ίσως αποτελεί και κοινό στοιχείο σε πολλά παραδείγματα. Τι είναι αυτό; Η αντανάκλαση της παρούσας ψυχολογίας της μαμάς, στο παιδί. Πολλές φορές κεκαλυμμένη ή διαστρεβλωμένη αλλά, σχεδόν πάντα, παρούσα.

Στην ελληνική, αλλά και στη διεθνή βιβλιογραφία, συναντάμε σε πολλά σημεία τη φράση: «Το παιδί είναι ο καθρέφτης του γονιού του». Και όχι άδικα. Μέσα στο βλέμμα, στο χαμόγελο ή στη θλίψη του παιδιού, μπορείς αυτόματα να δεις πολλά και από τα συναισθήματα της μητέρας. Αυτή η συνειδητοποίηση κρύβει μια πολύ μεγάλη ευθύνη για τις μανούλες. Συνάμα όμως κρύβει και το θησαυρό της μητρότητας. Τι πιο ιερό και σημαντικό από το παιδί σου, που παίρνει ζωή από εσένα;

Πώς όμως ένα παιδί είναι πραγματικά ευτυχισμένο; Η απάντηση είναι απλή. Αν ζει και βιώνει την ευτυχία. Αν βλέπει την ευτυχία και αν εισπράττει την ευτυχία. Αν λοιπόν η μάνα, είναι αγχωμένη, θλιμμένη, αποστασιοποιημένη, μελαγχολική, πως το παιδί να είναι χαρούμενο; Πώς να είναι εξωστρεφές και ανέμελο; Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα στο μυαλό μου, όπου αρχικά βλέπω ένα παιδί μελαγχολικό, και πίσω από αυτό κρύβεται μια μανούλα με κατάθλιψη ή άλλα σημαντικά ή λιγότερο σημαντικά συναισθηματικά προβλήματα.

Στην αντίπερα όχθη, πόσο χαρούμενο παρουσιάζεται ένα παιδί με γονείς με ζωή, με χαρά, με αυτοπεποίθηση και με ηρεμία… Νομίζω η κάθε μανούλα, δικαιούται να κοιτάξει τον εαυτό της χωρίς ενοχές, να αγαπήσει τον εαυτό της και να ασχοληθεί μαζί του, εκπληρώνοντας προσωπικούς στόχους. Έχει να κερδίσει πολλά. Τον εαυτό της, τη σχέση της με το σύντροφό της, την ευτυχία του πολυτιμότερου αγαθού της σε αυτή τη ζωή, του παιδιού της. Μα πάνω από όλα;

Το χαμόγελό της, και άρα το χαμόγελο του θησαυρού της..

Δε ξεχνάμε λοιπόν ότι:

Το βλέμμα του παιδιού, είναι ο καθρέφτης μας.

Το χαμόγελό του, μιμείται το δικό μας.

Ο θυμός του, σχετίζεται- τις περισσότερες φορές- με το δικό μας.

Το κλάμα, είναι κόκκινο καμπανάκι για εμάς.

Η ευτυχία κάνει κύκλους. Από εμάς στο παιδί και από το παιδί σε εμάς.

Τα λάθη είναι αναμενόμενα και φυσιολογικά.

Πάνω από όλα τα προβλήματα- σημαντικά και ασήμαντα- υπάρχει ένα παιδί και αυτό τα νικάει όλα.

Παρακαλούμε κατά την ηλεκτρονική αναδημοσίευση οποιουδήποτε περιεχομένου να αναγράφετε την πηγή με ενεργό σύνδεσμο προς το oloigiatopaidi.gr . Ευχαριστούμε!