Προσαρμογή στο σχολικό περιβάλλον. Άγχος αποχωρισμού

Από την ψυχολόγο Μαρία Κουρτίδου.

Ένα πολύ επίκαιρο θέμα που μας απασχολεί έντονα αυτή την εποχή είναι αυτό της προσαρμογής των παιδιών στο σχολείο και το άγχος αποχωρισμού. Είναι κάτι που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μας αγχώνει και να μας πανικοβάλλει, ωστόσο σε κάποιες περιπτώσεις χρήζει ιδιαίτερης προσοχής.

Αρχικά, το άγχος αποχωρισμού είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα, το οποίο και εμφανίζεται περίπου από τους 7 μήνες και κορυφώνεται μεταξύ 18^ου και 24^ου μήνα ζωής. Από εκεί και μετά, φυσιολογικά αναμένουμε θετικές εξελίξεις και μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα στο κάθε παιδί. Στα περισσότερα παιδιά από αυτή την ηλικία και μετά, ξεκινά η ένταξή τους στο σχολικό περιβάλλον.

Πώς μπορούμε λοιπόν να βοηθήσουμε σε αυτό; Δύο άξονες μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως πολύ σημαντικούς.  Αρχικά, τη σωστή προετοιμασία του παιδιού και την ψύχραιμη και προοδευτική προσαρμογή του παιδιού στο πρώτο σχολικό περιβάλλον και την προετοιμασία και του γονιού ως προς αυτό το γεγονός. Αναλυτικά ωστόσο, θα δώσουμε πρακτικές συμβουλές που βοηθούν πολύ.

Α’ Φάση Προετοιμασία:

• Μικροί αποχαιρετισμοί.
• Επαφή με νέα πρόσωπα και μέρη
• Σωστή ηλικία έναρξης παιδικού σταθμού.
• Σταδιακή προσαρμογή και ένταξη.
• Γνωριμία με το χώρο και τη δασκάλα πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς (ξενάγηση, τι να περιμένει;),
• Ανάλυση του τι θα αλλάξει από δω και στο εξής (τι ώρα θα ξυπνάει, πόση ώρα θα μένει κτλ).
• Διευκρίνιση ότι δε θα μένει ποτέ μόνο του και ότι δε θα το ξεχάσετε ποτέ ο κόσμος να χαλάσει!
• Στάση του γονιού απέναντι στο σχολείο.
• Πρώτη μέρα (ψυχραιμία, ενθουσιασμός, καθησυχασμός).
• Ψυχολογική προετοιμασία και των γονιών (αποδοχή, κοινή στάση).
• Προβολικό παιχνίδι.

Β’ Φάση  Προσαρμογή:

• Συναισθηματικές αντιδράσεις γονέων.
• Ξύπνημα νωρίς.
• Σταθεροί και σίγουροι γονείς.
• Σύντομος ζεστός αποχαιρετισμός. Όχι κρυφά.
• Όχι απολογία.
• Καμάρι, χαρά (δείξτε του πόσο περήφανοι είστε γι’ αυτό).
• Μεταβατικό αντικείμενο.
• Όχι πανικός. Το κλάμα είναι μια φυσιολογική αντίδραση.
• Όχι πισωγυρίσματα (δε γυρνάμε πίσω στα πρώτα 5 λεπτά).
• Σταδιακή αύξηση ωραρίου παραμονής (πάντα μέσα η ώρα διαλείμματος).
• Ομάδες συζήτησης ή ζωγραφική (Αφήστε το στο σπίτι να εκφραστεί- προσοχή στο χειρισμό).
• Όχι αλλαγές.

Πρακτικές συμβουλές:

• Άνετα ρούχα.
• Ποιος γονέας θα το πάει;
• Σημείωση του ονόματος στα ρούχα και στα αντικείμενα: η δασκάλα «γνωρίζει» τα πράγματά του.
• Δεν μιλάμε για «συναρπαστικά» πράγματα στο σπίτι, όσο το παιδί λείπει για το σχολείο.
• Σταδιακή προσαρμογή σε πρόγραμμα μετά από τις διακοπές.
• Πρόγραμμα ύπνου.
• Προσοχή στις επαγγελματικές υποχρεώσεις το διάστημα προσαρμογής.
• Συνεργασία με εκπαιδευτικούς.

Κλείνοντας, έχω την ανάγκη να τονίσω ότι δεν πρέπει να μας πανικοβάλλει μια δύσκολη ή αργή προσαρμογή. Το κάθε παιδί έχει τα δικά του χαρακτηριστικά και τους δικούς του χρόνους. Μια καλή συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς μπορεί σημαντικά να βοηθήσει.  Σε περίπτωση όμως που παρατηρήσουμε μια υπερβολικά αργή ή επώδυνη προσαρμογή, ή έντονες αλλαγές και σοβαρές διαταραχές στο παιδί μας, κρίνεται σκόπιμη η αξιολόγηση της κατάστασης από ειδικό.

Παρακαλούμε κατά την ηλεκτρονική αναδημοσίευση οποιουδήποτε περιεχομένου να αναγράφετε την πηγή με ενεργό σύνδεσμο προς το oloigiatopaidi.gr. Ευχαριστούμε!